Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. De illis, cum volemus.

Bork: Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?
Bork: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Bork: Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Duo Reges: constructio interrete. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Sed ad bona praeterita redeamus.
Sed quid sentiat, non videtis.
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Itaque prima illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis, incerta et obscura est, primusque appetitus ille animi tantum agit, ut salvi atque integri esse possimus.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. De illis, cum volemus. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Prave, nequiter, turpiter cenabat;
Aliter autem vobis placet.